Κυκλοφόρησε, από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και το Μουσείο Μπενάκη, ο τόμος των Πρακτικών του συνεδρίου Η πολιτική κληρονομιά του Ελευθερίου Βενιζέλου: συνέχειες και ασυνέχειες. Η έκδοση περιλαμβάνει τα κείμενα των ομιλιών που εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια του ομώνυμου συνεδρίου, το οποίο διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής, σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και το Μουσείο Μπενάκη στις 24-26 Νοεμβρίου 2016, στην Αθήνα.
Στα κείμενα του τόμου, διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και ερευνητές από τους χώρους της Ιστορίας, της Πολιτικής Επιστήμης, της Νομικής, της Φιλολογίας, της Αρχιτεκτονικής, αλλά και της λογοτεχνίας και της τέχνης, προσεγγίζουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που σχετίζονται όχι μόνο με τη μνήμη του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά κυρίως με τη διάχυση της πολιτικής του κληρονομιάς, εστιάζοντας στην περίοδο από τον θάνατό του, το 1936, έως τη δικτατορία του 1967.
Όπως σημειώνουν οι επιστημονικοί επιμελητές της έκδοσης, Γιώργος Κουκουράκης και Τάσος Σακελλαρόπουλος, «ελπίδα και επιδίωξη του παρόντος τόμου είναι να συμβάλει στην ερμηνεία του βενιζελισμού. Στην ανάδειξη δηλαδή, αφενός των στοιχείων εκείνων που κατέστησαν την πολιτική παρακαταθήκη του Κρητικού πολιτικού αναγκαίο και συχνά απαραίτητο άξονα για τη λειτουργία των παρατάξεων μετά τον θάνατό του, και αφετέρου των στοιχείων που αποτέλεσαν τη βάση μιας ευρείας τελικά λαϊκής αποδοχής και ενός εξαιρετικά θετικού αποτυπώματος στις δεκαετίες κατά τις οποίες η φυσική παρουσία του είχε μετεξελιχθεί σε σύμβολο και συμβολισμούς.»
Προλογίζοντας τον τόμο, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας, Πρόεδρος του Ιδρύματος της Βουλής και Πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», υπογραμμίζει τα εξής:
«Τρία πράγματα μας εμπνέουν κυρίως από τη μνήμη του Βενιζέλου: πρώτον, το χρέος μας να επιλέγουμε άξιους για την πολιτική, ασκώντας γόνιμα την κυριαρχία μας· δεύτερον, το γεγονός ότι η χώρα οφείλει να εμπεδώσει μια νέα κανονικότητα, η οποία έχει ρίζες στη φιλοδοξία του Βενιζέλου να βρει μια διάδοχη κατάσταση στο όραμα της Μεγάλης Ιδέας· και, τέλος, να τιθασεύσουμε με τη δική μας ευθύνη τον παράγοντα εκείνον που θέλει να μας πείθει ότι τάχα δεν ορίζουμε τη μοίρα μας».
