Η αποκατάσταση της δημοκρατίας
Το χρονικό διάστημα μεταξύ Ιουλίου 1974 και Ιουνίου 1975, κατά το οποίο έλαβε χώρα η μεταπολίτευση, υπήρξε σταθμός για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Τον Ιούλιο του 1974 το παρωχημένο, τυραννικό, δικτατορικό καθεστώς –που από τη φύση του αποτελούσε ταπεινωτική εμπειρία για το έθνος– κατέρρευσε εξαιτίας της εθνικής τραγωδίας που το ίδιο προκάλεσε στην Κύπρο. Η Ελλάδα βρέθηκε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: α) αντιμετώπιζε αλλεπάλληλες κρίσεις, εξωτερικές (στην Κύπρο και το Αιγαίο) αλλά και εσωτερικές, την πρόκληση των νοσταλγών της δικτατορίας· β) καλούνταν να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στον κόσμο σε δύσκολες συνθήκες· γ) είχε δεχτεί ισχυρό πλήγμα από τη διεθνή πετρελαϊκή κρίση, δ) προβαλλόταν στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, ως προβληματική χώρα. Τόσα μέτωπα ανοιχτά, τόσα πράγματα που θα μπορούσαν να εξελιχθούν άσχημα. Στις δύσκολες αυτές περιστάσεις η Ελλάδα κατάφερε να βρει το δρόμο προς την ομαλότητα, να επιλύσει τα περισσότερα από τα προβλήματά της, να εδραιώσει μια σύγχρονη δημοκρατία, αλλά και να αναπροσαρμόσει τη διεθνή της θέση, τόσο στον κόσμο, όσο και,]ειδικότερα, στα Βαλκάνια• τέλος, να θέσει τις βάσεις για την ένταξή της στην ΕΟΚ. Από τις τρεις μεταβάσεις στη δημοκρατία που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο αυτή στη νότια Ευρώπη (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία), η ελληνική ήταν ταχεία, αναίμακτη, αποτελεσματική. Το ελληνικό επίτευγμα του 1974-1975 πρέπει ασφαλώς, κατά πρώτο λόγο, να αποδοθεί στις ηγεσίες όλων των πολιτικών δυνάμεων της εποχής, με προεξάρχοντα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σε τελική ανάλυση όμως, τα εύσημα ανήκουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία στήριξε αυτήν την προσπάθεια, απαίτησε την αποτελεσματικότητα, επιζήτησε την πρόοδο και υπερασπίστηκε τη νηφαλιότητα. Η ελληνική κοινωνία απέδειξε έμπρακτα, με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο και αντιμετωπίζοντας εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, ότι αποτελούσε ήδη μέλος του ανεπτυγμένου, δημοκρατικού κόσμου.
Δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή και αναδημοσίευση του υλικού.
ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ