Η ελληνική Στρατιωτική Διοίκηση, 1947-1948
Ήδη από τον Ιούλιο του 1946, με τη μεταβολή των διπλωματικών συνθηκών υπέρ της ελληνικής πλευράς στο ζήτημα των Δωδεκανήσων, η Ελλάδα απέσπασε τη συγκατάνευση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών για τη «διακριτική» αποστολή στα νησιά Ελλήνων κρατικών λειτουργών προκειμένου να συμμετάσχουν στη βρετανική διοίκηση, να ενημερωθούν για τις ανάγκες της περιοχής και έτσι να προετοιμάσουν το έδαφος για την Ένωση. Συνεπώς, όταν έφτασε η μεγάλη στιγμή, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης, οι ελληνικές Αρχές ήταν έτοιμες να αναλάβουν το δύσκολο έργο τους.
Μέχρι να επικυρωθεί επισήμως η Συνθήκη, η μεταβίβαση δεν θα αφορούσε την κυριαρχία επί των νησιών, αλλά μόνο τη διοίκηση, η οποία θα ήταν στρατιωτική. Στις 31 Μαρτίου 1947, πραγματοποιήθηκαν οι τελετές παράδοσης και παραλαβής της διοίκησης σε όλα τα νησιά. Οι εκπρόσωποι των ελληνικών Αρχών αποβιβάζονταν εν μέσω ενθουσιασμού, οι βρετανικές σημαίες υποστέλλονταν και οι ελληνικές έπαιρναν τη θέση τους. Στρατιωτικός Διοικητής Δωδεκανήσου ορίστηκε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, που ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντά του με έδρα του τη Ρόδο. Όμως δεν ήταν μόνος. Πλαισιώθηκε από ένα επαρκές επιτελείο πολιτικών και στρατιωτικών, επικεφαλής του οποίου τέθηκε ο Σύμβουλος Επικρατείας και μετέπειτα προσωρινός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, το 1974-1975, Μιχαήλ Στασινόπουλος.
Ο Στρατιωτικός Διοικητής πραγματοποίησε περιοδείες στα νησιά, προκειμένου να επισφραγίσει συμβολικά το νέο καθεστώς, αλλά και να ενημερωθεί άμεσα για τα τρέχοντα, πολύ σοβαρά προβλήματα κάθε περιοχής. Τα πλέον επιτακτικά ήταν η αποκατάσταση των πληγέντων από τον πόλεμο και η επιδιόρθωση των κατεστραμμένων υποδομών. Παράλληλα, έπρεπε να λυθεί το φλέγον πρόβλημα των ακτημόνων γεωργών, με την δίκαιη διανομή των ελεύθερων γαιών και τη συνδρομή της Αγροτικής Τράπεζας. Σχολεία και κέντρα υγείας έπρεπε να ιδρυθούν ή να επισκευαστούν, ενώ ιδιαίτερη μέριμνα επιφυλάχθηκε και για την προστασία των ιστορικών μνημείων και αρχείων.